بیت کوین اولین و موفق ترین ارز دیجیتال غیرمتمرکز موجود در بازار ارزهای دیجیتال است که چندی پیش 11 ساله شد. قیمت بیت کوین در حالیکه 11 سال از تولد آن می گذرد رشد چشمگیری داشته است و سالانه مقدار زیادی به ارزش آن افزوده شده است. طبق آمار، این ارز دیجیتال موفق ترین دارایی کل تاریخ بوده است، یعنی هیچ دارایی دیگری نتواسته در این بازه ی کوتاه، تا این حد رشد داشته باشد و در بیش از 80 درصد روزهای موجودیتش سودآور باشد.

بسیاری از کارشناسان، سرمایه گذاران و تحلیلگران سرشناس و موفق دنیا، خرید بیت کوین را به عنوان یک نوع سرمایه گذاری بلندمدت انتخاب کرده اند و به آینده آن بسیار خوش بین هستند. عده ای نیز حتی قدم جلوتر گذاشته اند و فروش بیت کوین را احمقانه ترین کار ممکن می دانند. 

بسیاری از ما ممکن است هرروز به خرید و فروش بیت کوین بپردازیم اما آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که این تراکنش ها که به سرعت انجام می پذیرند چه پروسه ای را طی می کنند؟ در این مقاله قصد داریم به توضیح مراحلی که برای خرید بیت کوین و یا به عبارتی انتقال بیت کوین از یک کیف پول به کیف پولی دیگر اتفاق می افتد بپردازیم.

در ابتدا به زبان ساده به توضیح این مساله می پردازیم.

فرض کنید شما شخص A هستید و قصد خرید بیت کوین از یک صرافی ارز دیجیتال را دارید و شخص B که همان صرافی است قصد فروش بیت کوین را دارد. اکنون به بررسی اقدامات شخص A و B می پردازیم. 

اول از همه، هر دو آن ها باید دارای کیف پول بیت کوین باشند. این کیف پول ها به افراد این امکان را می دهند تا بتوانند از بیت کوین های خود نگهداری کنند. کیف پول ها فایل هایی هستند که امکان ایجاد آدرس های بیت کوین را فراهم می کنند. 

یک آدرس شامل مجموعه ای از حروف و ارقام که عددی از مقدار بیت کوین در آن وجود دارد. کاربران بیت کوین می توانند به هر اندازه که مایل باشند، آدرس تولید کنند. در کیف پول ها برای امنیت بیشتر،معمولا برای هر تراکنش یک آدرس جدید تولید می شود و از آنجا که دارنده ی هر آدرس مشخص نیست، حریم خصوصی بیشتر می شود. 

فکر کنید آدرس بیت ‌کوین شما یک صندوق سپرده با درب شیشه‌ای است. همه می‌توانند ببینند که چه چیزی داخل صندوق شماست ولی فقط به وسیله کلید خصوصی شما باز می‌شود و تنها شما اجازه‌ی دسترسی به محتویات آن را دارید.

یک آدرس میتواند به این شکل باشد: Ljdskd984sft635sd5qe8963jkdt

حالا شخص A که همان خریدار است باید یک آدرس جدید ایجاد کند و آن را به شخص B بدهد تا برای او بیت کوین ارسال کند. اما این آدرس جدید چگونه تولید می شود؟ 

وقتی A یک آدرس جدید ایجاد می کند، در واقع یک "جفت کلید رمزنگاری شده" تولید کرده است. این آدرس از دو کلید خصوصی(Private Key) و کلید عمومی (Public Key) ساخته شده است. اگر شما پیامی را با کلید خصوصی که فقط خودتان آن را می دانید امضا کنید، این امضا می تواند با کلید عمومی هماهنگش تایید شود. آدرس بیت کوین جدید شخص A نشان دهنده یک کلید عمومی منحصر به فرد است و کلید خصوصی متناظر در کیف پولش نگهداری می شود و با انتقال آن کلید خصوصی می تواند بیت کوین هایش را در برنامه های دیگر کیف پول بالا بیاورد. کلید عمومی هر فردی را قادر می سازد تا بک پیام امضا شده با کلید خصوصی را تایید کند.

در این مرحله شخص B با ارسال این تراکنش برای فروش بیت کوین اقدام کرده و به کلاینت بیت کوین اعلام می کند که قصد دارد مقدار مشخصی بیت کوین را به آدرس شخص A ارسال کند.

کیف پول فرد فروشنده، کلید خصوصی خاصی را برای تمام آدرس های او نگهداری می کند. کلاینت بیت کوین درخواست تراکنش وی را با استفاده از کلید خصوصی امضا می کند.

پس از این مرحله، هرکس دیگری در شبکه می تواند از کلید عمومی آن کیف پول که می تواند در اختیار همه قرار بگیر، برای تایید این تراکنش استفاده کند. اما این افراد چه کسانی هستند؟افرادی با نام های X وY و Z را در نظر بگیرید. آن ها ماینرهای بیت کوین هستند که کامپیوترهای آنها، تراکنش های هر 10 دقیقه را در "بلاک تراکنش" جدید، دسته بندی و ذخیره می کنند. 

کامپیوترهای ماینر برای محاسبات هش های رمزنگاری شده، برنامه ریزی می شوند. اما هش های رمزنگاری چیست؟

توابع هش های رمزنگاری، یک سری از دیتاها (اطلاعات) را به رشته ای معمولا طولانی از حروف و ارقام تبدیل می کنند. طول این هش ه ثابت است و مقدار هش (hash value) نامیده می شوند. دیتای اولیه بسیار حساس است و ایجاد کوچکترین تغییر در آن، هش پایانی را به طور کلی تغییر می دهد و پیش بینی اینکه چه دیتاهایی باعث ایجاد یک هش خاص می شوند، غیرممکن است.

بیت کوین، برای ایجاد هش های مختلف از دیتاهای یکسان، از "نانس ها" (Nounces) استفاده می کند. یک نانس یک عدد تصادفی است که برای ایجاد هش های مختلف به داده اضافه می شود. تغییر نانس به طور کلی هش را تغییر می دهد.

تولید هش عملی کاملا محاسبتی است اما در سیستم بیت کوین هش های تولیدی یک شکل خاص دارند به این ترتیب که هش ها با چند صفر شروع می شوند. ماینرهای بیت کوین از آنجا که شانسی برای پیش بینی اینکه چه نانسی می تواند یک هش تولید کند که اولش چند صفر داشته باشد و با فرم هش های بیت کوین همسان باشد ندارند، بنابراین مجبورند که با نانس های مختلف، هش های زیادی تولید کنند تا در نهایت یکی از آنها کار کند. در واقع این عملی است که یک ماینر انجام می دهد و در ازای آن پاداش دریافت می کند و پاداش آن چیزی نیست جز موفق ترین دارایی کل ادوار، یعنی "بیت کوین".